Historia 24

Specjaliści mają jednak inną opinię: Różnorodne rozgrywki polityczne były stosowane od dawna. Najprostszym i najskuteczniejszym wyjściem było pozbycie się rywala poprzez jego uśmiercenie, a Totmez nie był następcą tronu. Zabił on starszego brata, który miał zostać królem Egiptu. Wymyślił, więc tę historię, by udowodnić, że został wybrany przez Horusa. Totmez stworzył wokół Sfinksa coś na wzór współczesnego parku narodowego. Totmez oczyścił i odbudował ściany, które chroniły starożytny posąg. Został on także pomalowany, aby być bardziej efektownym. W oczach starożytnych Egipcjan Sfinks był wyidealizowanym wizerunkiem człowieka i boga. Był strażnikiem płaskowyżu, przekazywał także informacje między światem żywych a umarłych. Ludzie wierzyli w boskie pochodzenie faraonów tak samo, jak wierzyli w swoich wszystkich bogów. Mieli oczywiście do tego prawo, lecz nam, współczesnym dość trudno zrozumieć pewne kwestie, chociaż wiele rzeczy zostało już wyjaśnionych. Zawsze intryguje to, co nie jest niejasne i tajemnicze.

Most jest to rozdaj konstrukcji. Obecnie jest wiele mostów, ponieważ tereny szybko się powiększają a rzeki docinają je od pozostałych części, dlatego też ludzie wznoszą ogromne budowle, które mają za zdanie położyć dwa brzegi ze sobą. Mosty są rożne, ale najczęściej wykonane z metalu. Najwięcej mostów jest we Wrocławiu, ponieważ tam jest wiele rzek. Obecne mosty bardzo różnią się do tych ze średniowiecza, ponieważ w tamtych czasach, kiedy występowała rzeka budownictwo nie było na tyle rozwinięte, aby jej przeciwdziałać i po prostu omijano ja. Były jendka mosty zwodzone, czyli rodzaj kładki, po której można było przedostać się z terenu suchego przez fosę. Mosty te były bardzo cienkie, ponieważ nie były na stale tylko były zwodzone oznacza to ze tylko w pewnych monetach były opuszczane ze względów bezpieczeństwa, ponieważ wtedy bardzo częste były napady i najazdy. Most taki obsługiwało dwóch ludzi, którzy własną silą się opuszczali lub zamykali most. Most taki występował tylko na zamkach otoczonych fosą.

Fosa jest to rozdaj solony. Fosą nazywamy teren, który jest otoczony wodą. Woda była bardzo ważnym atutem w czasach średniowiecznych, ponieważ nie tylko dostarczała pożywienia picia, ale też była systemem ochronnym. Na początku zamki były budowane bez jej użycia i często najeżdżane, ponieważ kiedy tylko przeciwnicy dostali się pod drzwi zamkowe natychmiast mogli przerwać ochronę i wejść gdzie tylko chce li, dlatego też w późniejszym czasie zaczęto zamki budować w okolicy rzek, co było bardzo wygodne, ponieważ wróg nie mógł się dostać do zamku. Woda była głęboka i czyhały w innej niebezpieczeństwa wiec dopóki nie opuszczono mostu nie można było zaatakować zamku. Fosa można powiedzieć byłą naturalną ochroną przed najeźdźcami i wspaniale spełniała swoje zdanie później jednak zamki były przebudowane i w ciągu wielu lat terenu zmieniały się, dlatego też dziś prowadzone są liczne wykopaliska po to, aby sprawdzić czy w dawnych czasach koło zamku lub jego ruin znajdowała się fosa. Tak na przykład jest z zamkiem w uniejowie.

W stworzonym Egipcie słońce i księżyc widnieją razem na niebie. Dlatego uznano je za oczy Boga Re. Słońce było jego prawym, a księżyc lewym okiem. Jeden z mitów głosi, że pewnego dnia oko słońce oddaliło się i zginęło. Re bardzo martwił się nad jego losem, natomiast łez, które wylał powstali ludzie. Idylla między ludźmi, a bogami trwała krótko, gdyż z czasem człowiek stał się nieposłuszny, przestał składać ofiary, a nawet planował obalić Re. Tymczasem bóg przejrzał ich plany i wysłał Słoneczne Oko by ukarało ich za bunt i pychę. Stąpiło ono na ziemię jako bogini miłości, lecz potem zmieniło się w Sachmet – groźną lwicę. Raczyła się ona ludzką krwią, a wszędzie gdzie się pojawiła siała śmierć i zniszczenie. Przekaz o słonecznym Oku zwany jest „Hitem o wygubieniu ludzkości” Uwieczniono go na ścianach grobów władców Nowego Państwa. Stanowi również część Księgi Urazy, jednej ksiąg zaświatowych. Mit zawiera naukę, co stanie się, jeśli człowiek złamie boskie prawa, zakłóci ład religijny i sprzeciwi się bogu. Wyjaśnia, że ludzie powinni czcić, szanować swoje bóstwa, gdyż w przeciwnym razie czeka ich okrutna kara.

Większość informacji o Tytaniku pochodzi od osób którzy przeżyli ta katastrofę. Mieli szczęście znaleźć się w ratowniczych szalupach. Wielu pasażerów było w tym czasie jeszcze dziećmi więc nie wiele pamiętają z tego okresu a jak wiadomo pierwszeństwo w do łodzi miały matki z małymi dziećmi. Jedną z ostatnich osób pamiętają i opowiadają tą historię była amerykanka. Kobieta w chwili tonięcia statku miała zaledwie pięć lat i nie zdawała sobie zbytnio sprawy z tego co się dzieje. Zmarła niedawno bo w 2006r. Najmłodsza pasażerka okrętu która także przeżyła w chwili zatonięcia statku miała tylko dwa miesiące. Z relacji tych najmłodszych wtedy uczestników rejsu niestety nie dowiadujemy się wiele wszelkie historie i opowiadania opierają się na pasażerach którzy na obecną chwilę już nie żyją. Jednak czy są one zgodne ze stanem faktycznym tego nie wiadomo już gdyż w momencie zagrożenia każde z nich ratowało swoje życie a nie monitorowało sytuacje okrętu. Historia ta nigdy tak naprawdę nie zostanie wyjaśniona do końca, można jedynie spekulować nad nią.

Posejdon jeden z synów Hery i Zeusa. Posejdon był jednym z bogów, który został obdarzony nadludzkimi siłami. Bóg ten panował nad żywiołami, czyli mocami. W mitologii Posejdon przedstawiany jest jako potężny władca, który ma niebieska skore oraz w ręku trzyma zawsze swoją broń, czyli trójząb. Dzięki niemu mógł wpływać na pogodę. Jeśli morze był spokojne to sądzono ze Posejdon ma dobry humor natomiast, jeśli wzburzone to świadczyć to miało o tym ze Posejdon rozgniewał się na ludzi. Pomimo tego z Posejdon miał dużo styczności z ludźmi, ponieważ łowili oni na jego wodach i pływali to jednak nie miał do nich zbyt dużej sympatii. Był on zbyt wielkim bogiem alby przejmować się tak małymi i kruchymi istotami jak ludzie. Posejdon rzadko ujawniał się ludziom wolał on samotność jedynym momentem, kiedy był widoczny to wtedy, kiedy okazywał swój gniew. Morze w takich sytuacjach diametralnie się zmieniało, czyli nadchodziły burzowe chmury fale gwałtownie powiększały się i panował sztorm. Najbardziej Posejdon znany jest z Iliady i Odysei.