Historia 24

Średniowiecze jest epoką, która oczywiście przywodzi nam na myśl bardzo wiele niekoniecznie pozytywnych skojarzeń, ponieważ istniało bardzo wiele zjawisk, które ogólnie nie powinny posiadać miejsca w naszej historii jak na przykład inkwizycja, czy może nawet nieuczciwe podatki, które w tamtych czasach były jeszcze bardziej nie uczciwe niż dzisiaj. Jednak średniowiecze to przede wszystkim piękne legendy o dokonaniach rycerskich. O pięknych turniejach, o których głośno było niemalże na całym świecie. Ludzie muszą wiedzieć, że oczywiście turnieje rycerskie to nie tylko bezsensowna przemoc, ale w gruncie rzeczy z reguły ludzie musieli wykazywać się wielką zręcznością i jasna sprawa znajomością sztuki rycerskiej. Średniowiecze jest piękną epoką, gdzie rozwijała się sztuka i dziedziny piękne, a przecież z poziomem zaawansowania technicznego tamtych czasów, dość trudno było cokolwiek osiągnąć. Musimy wiedzieć, że ludzie bardzo często wspominając średniowiecze czy może przerabiając je w szkole starają się wyobrazić jak to było w tamtych czasach.

W noc zderzenia się Titanica z górą lodową temperatura wody spadła do 0 stopni Celsjusza, pomimo, iż niebo było bezchmurne morze nie oświetlał blask księżyca. Przez kilka wcześniejszych dni na okręt spływały wiadomości o możliwych górach lodowych i pływających krach mogących stanowić swoistego rodzaju zagrożenie dla statku. Niestety radiotelegrafiści zamiast przekazywać niezbędne informacje od razu na kapitański mostek pochłonięci byli wysyłaniem życzeń od pasażerów płynących rejsem. W dniu katastrofy na okręt spłynęła informacja iż statek płynie wprost na wielką górę lodową lecz wiadomość ta nigdy nie dotarła do kapitania z niewyjaśnionych do tej pory przyczyn. W momencie zauważenia zagrożenia było już za próżno na reakcję obronną. Pomimo wszelkich starań załogi statek otarł się o lodowiec powodując tym samym uszkodzenia statku. Wiele przyczyn złożyło się na ten wypadek jedną z nich był fakt iż obserwatorzy na bocianim gnieździe nie posiadali lornetki do obserwacji morza co było jedną z przyczyn tragicznej katastrofy słynnego Tytanida.

Miecz jest to rozdaj broni. Miecz w czasach średniowiecza był bardzo ważnym atutem, ponieważ tylko za jego pomocą można było się jakoś obronić. Miecz był bardzo ostrym narzędziem, dlatego też należało bardzo ostrożnie się nim posługiwać. Najpierw zanim się otrzymało swój własny miecz należało się szkolić w sztuce wojennej, ponieważ mało, kto umiał nawet go utrzymać w dłoni, ponieważ bardzo wiele ważył a co dopiero wykonać za jego pomocą jakieś ciecie. Sztuki tej należało się wcześniej nauczyć. Naturalnie obowiązywało to tylko i wyłącznie rycerzy, ponieważ plebs wcale nie umiał władać mieczem. Miecz z wyglądu przypomina ogromny nóż. Był wykonywany tylko prze jednego człowieka, czyli przez kowala, który długo wygniatał blachę i ostrzył po to, aby miecz był jak najbardziej udany. Miecz posiadał każdy rycerz, jeśli go stracił to tak by go zabili, ponieważ nie miał szans się bronić. Miecz zawsze zdawał śmiertelne rany, co było bardzo istotne. Miecze noszono zawsze przy zbroi na pasku po to, aby samemu nie wyrządzić sobie krzywdy.

Horus był synem Izydy i Ozyrysa. Był postacią bardzo tajemniczą a opowieści o nim są niejasne i sprzeczne. Przez wiele tysięcy lat doczekał się ogromnej ilości posągów i malowideł. Często przedstawiano go jako ptaka, mężczyzny z głową sokoła lub dziecka. Był opiekunem miejscowości o nazwie Behedet. Z czasem jednak stał się symbolem władzy królewskiej. Najważniejszym momentem w życiu Horusa jest pojedynek z Setem Staje on do walki ze swym stryjem, aby pomścić śmierć ojca. Pojedynek według niektórych źródeł trwał 80 lat, mimo to o zwycięstwie Horusa zdecydował trybunał, czyniąc go władcą Egiptu. Jednym z najważniejszych symboli uosabiających tego boga jest oko – udżat. Symbolizuje ono księżyc, równocześnie jest to oko, które stracił podczas walki z Setem. Dzięki zbiegom Tota oko zostało mu przywrócone. Następnie Horus oddał je w ofierze ojcu. Udżat służył za potężny amulet, oznaczał odrodzenie i powrót do zdrowia. Dzisiaj możemy je oglądać namalowane na kamieniu czy innych przedmiotach i stanowi najpopularniejszą pamiątkę turystyczną.

Zostało odkryte wielkie cmentarzysko z tysiącami dobrze zachowanych grobów. Obszar ten nazywa się obecnie „wioską robotników”. Cmentarzysko to zostało umieszczone blisko cienia, jaki rzuca Sfinks. Można by przypuszczać, że cień miałby dawać ochłodę dla pochowanych tam ludzi. Znajduje się ono o półtora kilometra od jedynych z ocalałych z siedmiu cudów świata. Na tej podstawie zostały wysunięte interesujące koncepcje. Twierdzi się, że niewolnicy nie mgli być pochowani tak blisko faraona ani nie byłoby ich stać na cenny kamień do budowy grobowców. Grobowce te są niezwykłe ze względu na gliniane cegły. Budowane były właśnie z cegieł, wapienia i kawałków granitu. Znaleźć można co najmniej 6 typów grobów. Budując piramidy, naśladowali królów oraz wznosili grobowce ze sklepieniami. Uważa się, że na tych terenach mieszkało jednocześnie ponad 10000 ludzi, a wśród nich byli artyści i rzemieślnicy, zajmujący się wznoszeniem piramid, a dowodem są hieroglify, misterna konstrukcja grobowców a także ludzkie szczątki, jakie zostały wykopane.

Pomimo wielu starań włożonych w produkcję filmu „Titanic” powstało w tej kwestii wiele nieścisłości i błędów. Niektóre sytuacje były zbyt mocno naciągane w innych brakowało sensu. W dużej mierze to miłośnicy filmów wychwycili te niedociągnięcia. Twierdzą oni, iż zagaszenie świateł nastąpiło zbyt późno, że dziób statku za szybko zatonął, w czasie uderzania statku o górę lodową panowała noc a film ukazuje jak Rose pyta kapitana o sytuacje w świetle dnia. Tego typu nieścisłości można doszukać się więcej lecz czy to ma jakieś znaczenie?.I tak sytuacja Titanica nigdy nie zostanie do końca wyjaśniona a film stworzony przez Camerona jest jakby namiastką tego co faktycznie się stało tamtej nocy. Reżyser pragnie nam widzom choć w niewielkim stopniu przedstawić ogrom tej tragedii, statek który miał być technicznym ideałem jednak zatonął. W 2003 roku scena kończąca film została uznana za najlepszą scenę w kinowej historii. Staruszka grająca Rose była najstarszą kobietą która dostała nominację do Oskara.